فكر مي كنم به اين دنيا مديونم كه اجازه داد پا به زندگي بگذارم.
به كائنات كه من و مثل يه قطره درون خودش جا داده. حالا من با امواج اين اقيانوس
در حال بالا و پايين شدنم. يك عمره كه دارم تغيير مي كنم. به درو ديوار مي خورم.
گاهي درد مي كشم. گاهي مي لغزم و مي خندم، گاهي خرد مي شم ولي صدام
در نمي ياد.
روزهاست كه دارم زندگي ميكنم. گاهي با لحظه ها مي رقصم و مي خندم
و
گاهي ساعت ها رو مي كشم با ترس، دلهره و اضطراب
نت هاي موسيقي زندگي من همينطور در حال گردش و خواندن و رقصيدند.
زماني از ني بيرون مي آيند و زماني با آرشه روي سيم هاي ويولن كشيده
مي شوند و زماني دف را به صدا در مي آورند.
باز از اين جهان زيباي پر از همهمه و سكوت ممنونم كه مرا در آغوش خود گرفته...
مي شنوي چي مي گم: دوست دارم اي جهان بيكران . ممنونم كه به دنيا اومدم هزاران هزار بار
براي لحظات پر اشكم ممنونم
براي لحظات پر عشقم با تو ممنونم
براي پدرم
براي مادرم
براي خواهرم
براي تمام انسانهاي خوش سيرتي كه حتي يك لحظه در كنارشان
زندگي را زندگي كردم
براي خودم ممنونم
ممنونم كه هستم
واي خداي من
تولدم مبارك
بچه هاشون اينقدر تغيير كنن كه زندگيشون شبيه اونها نباشه!
