۱۳۹۲ آذر ۸, جمعه

فیلم

چند باره که از صبح قصد نوشتن می کنم ولی تا لپ تاب رو روشن می کنم همه چی از یادم میره.
داشتم به عکس آخرین فیلمی که دیدم نگاه می کردم. یادم افتاد خیلی وقت که سروقت این وبلاگ نیومدم چون تا الان حداقل سه تا فیلم ایرانی دیدم. البته به غیر از دی وی دی هایی که از کنار خیابون می خرم.
گفتم سه تا فیلم ایرانی. آره دو تا شو تو خونه دیدیم با سینا و دوستان، یکیش رو هم با سینا رفتیم سینما. که این سینماییه "گناهکاران" بود. اون دوتای دیگه یکیش برف روی کاج ها بود و دیگری پل چوبی.
از برف روی کاج ها خیلی خیلی لذت بردم. از اون تم سیاه و سفیدش و گذران کند زمان که توی فیلم اینجوری نبود ولی مدل بازی بازیگرها اینو بهت القا می کرد. هیچ عجله ای در کار نبود.
نه هیچ عجله ای نه هیچ سرو صدایی نه اعتراض مشهودی...من کلا از بازی های مهناز افشار خوشم نمی یاد.. همینجوری، به دلم نمی شینه. ولی تو این فیلم احساس می کنم که کارگردان یه حال اساسی به مهناز افشار داده. چون اونو واسه این نقش جالب انتخاب کرده. نوع شخصیت پردازی از نظر من محشره و هر کسی از عهده اش این نقش بر نمی یاد. فکر می کنم افشار خوب بازی کرده. البته اگه مثلا این نقش رو خانم قاضیانی بازی می کرد یعنی من می مردم برای فیلم. به خاطر همین می گم کارگردان یه حالی به خانم افشار داده چون گزینه های خیلی بهتری داشته حتما.
پیشنهاد می کنم این فیلم رو قویاٌ. با در نظر گرفتن این موضوع که : من شخصا اخر فیلم برام مهم نبود. خود بازی ها و کنش و واکنش های بازیگرها برام جالب بود.
در مورد پل چوبی بعدا حرف می زنم همینطور گناهکاران