ديگه تصوير اونور پنجره برام آشنا نيست. قبلا با رنگ آسمون ، درخت ها، حتي ساختمان هاي پشت پنجره حال مي كردم. اما الان نه. از يه چيزي حالم داره بهم مي خوره كه نمي دونم چيه. مثل موقع هايي كه يهو مضطرب و نگران ميشم اما يكم بعدش يادم ميره از چه بابت نگرانم. فقط نگرانيه مي مونه. حالا هم همينطورم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر