۱۳۸۹ مهر ۱۱, یکشنبه

مدل تنهايي من

وقتي تنها مي شم، درجه انعطاف پذيريم ميره رو هزاررر(خيلي باحاله نه، كسي هم نيست كه رو مخم بره)
نه سرو صداي توي خيابون. نه صداي ميلگرد خالي كردن نه گرما نه سرماا
عين سنگ مي گيرم ميخوابم. بمبم بتركه بيدار نمي شم.
خوبيش اينه كه حداقل با خودم حال مي كنم. بهم خوش مي گذره.
هي هي هي چه خوبه

هیچ نظری موجود نیست: