تقريبا هر روز صبح مي بينمش .چه زودتر از من برسه يا بعد از من بياد. يه روزهايي سر حال با لبخند يه روزهايي هم از همون كله سحر معلومه اون روز روز الي نيست.
مياد كيفشو ميذاره روي كمد كنار صندليش.
معمولا يه سري بيرون ميره يا از من ميپرسه: بچه ها نيومدن. جواب ميدم: چرا اتفاقا منتظرت هستن. سري تكون ميده نگاهي به پايين ميندازه به زمين يا به كفشاش يا... نمي دونم ولي اين نگاه رو به پايين معمولن خيلي تكرار ميشه. ميره.
وقتي بر ميگرده اگر چيزي بوده كه براش جالب بوده يا فكرشو مشغول كرده از مدل وارد شدن به اتاق و سري كه تكون ميده و لبخندي كه گوشه لبش معلومه.
كامپيوترش رو روشن مي كنه و ميره. مي گم ميره واقا ميره .... دنيايي داره جالب و عميق كه وقتي واردش ميشه و در و پشت سرش مي بنده ديگه نمي توني از توش درش بياري مگه اينكه نارنجكي ، بمبي چيزي بغل دستش منفجر كني. گاهي هم يادش ميره درو پشت سرش ببنده حالا عمدا يا سهوا نمي دونم... منم گهگاهي يه سركي ميكشم. بي اجازه (اينقدر حال ميده(
۳ نظر:
نمي دوني چه حسي دارم. حتما از لبخندام فهميدي كه چه كيفي كردم. با اينكه از قضاوت شدن بيزارم ولي اينقدر خوشم مياد يكي بشه ايئنه ام و اينجوري تصويرم كنه. راستي اين عكسو از كجا اوردي شبيه به من يه جورايي؟!!
آره عزيزم شبيهته. مثل اينكه قبلا واسه چنين روزي save شده بود.
پس الی ما زیاد پایینو نگاه می کنه ;)
ارسال یک نظر