۱۳۸۹ خرداد ۱۷, دوشنبه

روزمرگي هاي من /هشتم

هر چه   22 خردا نزديك تر ميشه ، تمام تلاشم رو مي كنم كه اخبار ايران رو نبينم. نه از بي بي سي نه وي او اي و نه برنامه هاي خود ايران كه البته يك ساله كه نمي بينم. سعي مي كنم سايت هاي سياسي رو اين روزها دنبال نكنم. حتي خبري كوچك هم به گوشم نخوره.
چون دوباره تمام اون ناراحتي ها، زجرها، اشك ها، اون احساس بد پر از نفرت روز 23 خرداد يادم مياد. و باز فحش ميدم به تمام اونهايي كه مردم رو به مسخره خودشون گرفتن. از قلبهاي پر اميد و لبخند مردم براي رسيدن به يه فضاي بازتر ، رهاتر و شادتر سوء استفاده كردن و با وقاحت تمام همه چيز رو به نام خودشون تموم كردن. تازه به اين هم اكتفا نكردند و خون مرد و زن رو توي خيابون ها جلوي چشم هم وطن هاشون به ناحق به زمين ريختند بعد هم اسم خس و خاشاك روشون گذاشتند.
اين همه درد به يك باره همه چيز رو واسه من عوض كرد.
از من يه آدم ديگه ساخت. قداست همه چيز براي من تموم شد. فقط خودم موندم و خودم. اعتقاد مرد. مطلقه هر چيزي نابود شد. از آزادي گرفته تا .....

هیچ نظری موجود نیست: